Hoe gemakkelijk is het om vanuit je eigen denken, vanuit aannames te spreken of te zwijgen met elkaar. En dan uiteindelijk te spreken vanuit oordeel. Door bijvoorbeeld te zeggen: Ben je dat nu weer vergeten? Of we doen nooit wat leuks omdat jij het te druk hebt of moe bent en geen zin hebt. Hoe goed zijn we erin om bewust en geweldloos te communiceren en te zeggen wat onze behoeftes, gevoelens en wensen zijn. Vaak weten we die zelf ook niet en komen er pas achter als de spreekwoordelijke druppel de emmer doet overlopen.
Als je het zelf al niet weet hoe moet de ander het dan ruiken? Hoe simpel zou het zijn als je meteen als je iets niet lekker zit helder kunt krijgen wat je werkelijk wilt en voelt en hoe het bij de ander zit. Soms blijk je namelijk de dezelfde behoeften te hebben of kun je bij verschillende behoeften er toch samen uit komen. Een mooi voorbeeld las ik in het boek ‘STOP, met aardig zijn. Wees echt, wees jezelf, wees eerlijk!’ van Thomas D’Ansembourg.
Een druk echtpaar heeft de kinderen uit logeren en op het moment dat ze alles geregeld hebben stelt hij voor om uit eten te gaan en zij wil dat niet, zij wil graag thuis blijven. Uiteindelijk blijkt hij behoefte aan wat plezier en ontspanning te hebben en zij heeft behoefte aan rust en geen andere mensen rondom. Nadat ze daar achter gekomen waren besloten ze in de buurt bij een meertje te gaan picknicken. Hoe simpel kan het zijn als je in contact bent met wat je echt wilt in plaats van maar doen wat wel wat lijkt.
Aardig zijn
Aardig zijn gaat soms ten koste van jezelf en het echte ontmoeten met de ander. Je verlangen om erbij te horen en aardig gevonden te worden is een legale behoefte maar als je daar te ver in gaat verlies je vitaliteit. Eerder er achterkomen wat er allemaal speelt en dat vriendelijk en duidelijk communiceren is het meest effectief en voorkomt veel herstel achteraf. Je kunt echt aardig zijn én ook goed voor jezelf en de ander zijn. Het kost misschien tijd op korte termijn maar geeft veel winst op lange termijn. Bijvoorbeeld meerdere malen de dienst van een drukke collega overnemen terwijl jezelf toe was aan een rustig weekend. Of niet laten weten dat je je gepasseerd voelt omdat de ander voor je besloten heeft dat je het te druk hebt om je te vragen voor de commissie.
Boos zijn
Boosheid laat zien dat er in een vitale behoefte niet is voorzien. Boosheid kun je zien als een blauw zwaailicht: er is wat misgegaan. Je bent boos op je partner, collega, baas of kind. Er is in een behoefte van jou niet voorzien. Kom daar achter door je af te vragen welke behoefte is niet vervuld. Te weinig aandacht, te weinig zekerheid of zorg, geen respect voor je automie, geen ruimte om te groeien, niet mee mogen doen e.d. Ga niet praten maar kom tot jezelf en ontdek wat eraan de hand is voordat je gaat zeggen wat je allemaal denkt. Blijkbaar was de emmer van boosheid al aardig gevuld en liep die nu over. De ander is niet verantwoordelijk voor jouw volle emmer. Dus, eerst goed naar jezelf luisteren en dan pas met de ander gaan praten. Waarom zou een ander jou serieus nemen als je dat zelf niet doet?
Tips
Nadat je weet wat je behoeften zijn doe een concreet, realistisch en positief verzoek aan de ander. En check of die ermee verder kan of dat er nog gezocht moet worden naar een betere oplossing. Dan kun je namelijk beiden jezelf zijn en in vrijheid met elkaar werken en leven. Uiteraard is luisteren en elkaar echt begrijpen van belang want alleen maar alles zeggen is nog geen communicatie. Vaak hoeft er niet eens een oplossing te komen en is delen en gehoord worden al genoeg. We hoeven niet altijd wat te ‘doen’ en het is niet altijd onze schuld als de ander zich ongelukkig voelt. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is, ik zeg dat het mogelijk is. En dankbaarheid geeft energie, frustratie lekt energie. Geweld, ook al zijn het alleen maar woorden, lost geen conflicten op. Echt luisteren, je eigen en andermans behoeften serieus nemen en die zo concreet mogelijk maken geeft ruimte voor
ont-moeten meer dan dat je van te voren zou denken. Veel plezier en succes ermee!
