Lineair of circulair denken

15 oktober 2015 Geen categorie no comments

Loesje

Luk Dewulf en Guido Vangronsveld schrijven in hun boek ‘Help mijn batterijen lopen leeg’ dat je burn-out ook anders kunt benaderen. Niet vanuit lineair denken, oorzaak en gevolg of slachtoffer en dader, maar vanuit circulair denken. Door circulair te denken kun je burn-out voorkomen en er uit komen. Circulair denken gaat ervan uit dat je elkaar beïnvloedt. En dan is het zaak uit te vinden wat draagt de ander bij aan de dynamiek en wat doe je zelf om die dynamiek te doorbreken. Het is niet meer wie heeft de schuld maar zoeken naar hoe lossen we dit op. Dan kan je de oorzaak aan gaan pakken, de ander vragen je te helpen of het zelf anders gaan benaderen.

Burn-out
Burn-out kan komen nadat iemand eerst helemaal in vuur en vlam staat voor zijn werk, waarna het vervolgens op een lagere pitje komt om vervolgens bijna uit te gaan. Je gaat dan twijfelen: vind ik mijn baan wel echt leuk en moet ik niet iets heel anders gaan doen? Moet ik van baas veranderen of voor mezelf beginnen? Wat eerst een bron van energie was lijkt nu uitputting tot gevolg te hebben. Dit kan te maken hebben met niet gezien en gewaardeerd worden voor je talent. Je bent zo druk bezig met je ene talent maar laat andere talenten versloffen en dat blijft niet onopgemerkt. Mensen steunen je niet meer in je unieke talent maar gaan vooral de steken die je laat vallen opmerken en keren zich tegen je. Je verliest het  contact met jezelf en anderen keren zich tegen je. Bijvoorbeeld een schooldirecteur had een nieuwe methode ontwikkeld en ging daar overal in het land over spreken.  Dat deed hij zo enthousiast dat hij zijn taken op school verwaarloosde en zijn collega’s onderbezetting ervoeren en daarover klaagden bij het bestuur. Dit koos toen voor aannemen van extra personeel in plaats van de nieuwe methode te implementeren. Dit was zo’n tegenvaller voor de directeur dat hij korte tijd later burn-out raakte.

Tips
Het kan ook zijn dat er één persoon is die altijd in je hoofd zit waartegen je vecht, waarmee je hele dialogen houdt. Eigenlijk wil je erkenning van die persoon. Soms kun je die erkenning gaan vragen.  Vaker is het zo dat je dit patroon moet  stoppen en gaan zien wie je bent en waar je talenten zitten  en daarmee  je eigen toekomst vormgeven. Los van die erkenning die je zo graag zou krijgen.
Ook kan het zijn dat je je visie wel in je hoofd hebt, maar niet op papier kan krijgen. Toch wordt het van je verwacht, maar je blijft het maar uitstellen. Op de dag van de deadline  wil je er zelfs eerder voor op gaan staan om het dan toch nog voor elkaar te krijgen.
Hoeveel simpeler zou het zijn als je iemand zoekt die dat prima voor jou op papier kan zetten als jij je verhaal hebt gedaan.
Als jij gaat veranderen wat jij kunt veranderen en  vraagt wat jij nodig hebt van anderen dan verandert de situatie.